Forza

Levei tempo agochada naquel terreo inhospito.
Cada noite, soñaba coa miña desaparición, sobre os demais elfos, [...], o sucedido... Bágoas noite tras noite.
Aos poucos comprendín que non eran soños, nin tan sequera pesadelos. O templo convertirase en ruinas, houbo unha guerra e eu non loitei nela. Cada vez que botaba unha sonada, vía o que ocurrira, Wolf non perdera detalle da pelea tran enorme.
Bágoas noite tras noite.

Logo as forzas fuxían do meu corpo, xa non me esforzaba en resistirme á fame, nin á sede, nin ó frío.

Wolf tirou de min, ata que quedou farto, traboume e non tiven outra que moverme. Cheguei a unha poza, a cal, en tempos anteriores a aquela desgraza, era un lago cheo de vida. Xa non sabía se beber ou non, pero Wolf quitoume de dudas. Mergullouse e Voltou canda min. Así que fixen o mesmo.
Ao pouco, fumos na procura de algo para levar á boca.
Caminamos e andamos e seguimos prácticamente a catro patas, cousa que non lle era complicado ao meu compañeiro, cuestión de costumes.

A piques de rendirme, chegou a comida. Wolf cazara. Traera comida. Comida. ¡Por fin!

- Despois de comer, descansamos e imos ver que encontramos.