lunes, 7 de marzo de 2011

Volta atrás

Tras moito vagar, Wolf mais eu iamos vendo paisaxez fermosas que quedan na retina, tal coma unha foto e, tamén zonas tenebrosas, nas que un nudo no estómago queda tremendo de medo.
Nestos tres últimos anos, non encontramos ningunha sinal dos meus, nin tan sequera... uff... só de pensalo, que non estiven aí, caenme as bágoas, os nocellos temblan, os dentes triscan e podería seguir pero tan so sería unha perda de tempo.

Volta atrás...

- ¿Imos?

Camiñando de volta cara á civilización... soldados enmascarados, escudos enormes.

.- "Por favor que non me recoñe..."

- ¡Eh! unha cativa, mirade, mirade, ¿de onde sairá? - Oíase de lonxe

.- "Corre" - nese intre fun capturada por unha man xigante, se os dedos puideran dobrarlle máis darianme a volta dúas veces ao meu brazo. - WOOOOOLLLLF corre, vaite... - oín un "toc" e Wolf caeu coma se fose un saco de patacas - ¡NOOOOOOOOO!

Chorei e chorei. Seguín chorando. vinme no medio de aqueles homes rudos e co meu lobiño no chan, levaronme... obrigaronme a ir... aquela chavola diminuta... tiñas pasar un par de telas e aquilo ¡uau! Comida a mansalva (non me estraña para alimentar a aqueles monstruos), bebida cun cheirume rancio, olores moitos olores fortes ¡puaaaa! quero volver a casa ¡Wooolf! evolta a chorar. Despois de xantar eles, ofreceronme leite, pero non sabia como a que eu probara en ningunha das miñas viaxes, era un olor moi forte, eche o mesmo, estaba moi rica, freca ¡ummmmmm! Aqueles olores marcharan, aínda que quedaba comida, o rancio tamén marchara...

- Come este bolo - unha cousiña que case non me collía na man, redondo e abombado, inquei os dentes e papeino nun bolado. - Había fame, ¿eh? - dixo aquel home peludo, tocandome a cachola (chega a estar enfadado e cunha man agarrame a cabeza e levame polo aire coma se nada)

Despois levaronme a outra cabanela e dentro había gaiolas e alí estaba... aínda respiraba...iso parece... está vivo...